Dlaczego w pociskach przeciwpancernych o wysokiej penetracji (amunicji nieprzebijającej pancerza) jako rdzeń stosuje się zazwyczaj węglik wolframu?

Na przykład M995 M993 XM1158 7N24 FFV to w zasadzie węglik wolframu na miedzi.

Czy istnieje jakiś inny materiał, który może dać podobny efekt?
A może WC (węglik wolframu) będzie lepszym rozwiązaniem?

Istnieją dwa rodzaje stopów wolframu stosowanych w broni przeciwpancernej.

1. WC, znany również jako węglik wolframu

Oprócz głównego składnika węglik wolframu zawiera również kobalt, nikiel i inne elementy stopowe. Najwyższa twardość HRA95, gęstość 15,0 g/cm³, bardzo wysoka twardość, ale również bardzo kruchy, ale również z tego powodu może być stosowany tylko do tworzenia małego współczynnika kształtu przeciwpancernych części bojowych.
W pociskach małego kalibru stosuje się rdzenie z węglika wolframu, głównie w celu ograniczenia zużycia materiałów wolframowych i obniżenia kosztów.

2. Ciężki stop wolframu (WHA) nazywany jest także ciężkim stopem wolframu

Stop wolframu nie jest powszechny, zawartość wolframu większa niż 90% gęstość bliska 18g/cm³, twardość i zwykła stal i ciągliwość mogą być kute i przetwarzane jak stal, ale także i stal jako wysoka sztywność i pewna wytrzymałość. Nadaje się do produkcji smukłych, stabilizowanych ogonem rdzeni amunicji przeciwpancernej.

Wysoka prędkość początkowa, duży zasięg bezpośredniego ognia, wysoka celność, duża zdolność penetracji i dobre efekty uboczne, głównie używane przeciwko czołgom, pojazdom opancerzonym, artylerii samobieżnej, statkom i samolotom itp., może być również używane do niszczenia silnych fortyfikacji. Jest szeroko stosowany w działach przeciwpancernych, działach czołgowych, działach lotniczych, działach przeciwlotniczych, działach morskich i działach brzegowych, i jest główną amunicją do dział przeciwpancernych i dział czołgowych.